مایکل
هاپکینز (متولد می 1935) به همراه نرمن فاستر، ریچارد راجرز و نیکلاس گریمشاو، یکی
از افراد سرشناس معماری های‌تک است. او، بعد از تحصیل
در AA و اندک زمانی کار با فردریک گیبرد، با نرمن فاستر شراکت کرد. در
سال 1976 بود که او شرکت خودش را با همراهی همسرش پتی، تاسیس کرد.
دکل‌های
صعودکننده Schlumberger Cambridge Research Center و سقف درخشان و موجدار پارچه‌ای آن در آسمان Fenland در کنار King's College Chapel به چشم می‌خورد. نمایش آن
بر روی خط افق ممکن است رمانتیک باشد (!) ولی این بنا، قطعاً یک بنای قابل استفاده
است و رابطه‌ی میان فرم و عملکرد آن، منطقی است.
زیر
سقف پارچه‌ای، قسمت آزمایش ماشین‌آلات حفاری قرار دارند، و قسمت اصلی اجتماعی، به
عنوان باغ زمستانی شناخته می‌شود. فرم سقف دو سود دارد: یکی برای بخش کارگاه که
برای قرار گرفتن ماشین‌آلات در آن، باید مرتفع باشد، و دیگری برای باغ زمستانی که
به نور نیاز دارد و شکل سقف، به آن ویژگی یک فضای خارجی را می‌دهد، در حالیکه آن
را از آب و هوای بیرون مصون می‌دارد. پوشش سقف پارچه‌ای آن از جنس تفلون با لایه‌ای
از فیبر شیشه‌ای است. این پوشش 13 درصد نور روز را عبور می‌دهد. گروهی از کابل‌ها
وزن پارچه را از طریق چهار سازه مشابه پل‌های معلق، به زمین منتقل می‌کنند.
در
کنار این فضاهای اصلی، فضاهای کوچکتر در دو بال مستقل قرار دارند، اتاق‌های کنترل و برنامه‌ریزی رو به
کارگاه دارند، و دفاتر خصوصی کوچک، جداره‌ی بیرونی را تعریف می‌کنند، درست جایی که
می‌توانند از مناظر بیرونی لذت ببرند. در هم بافته شدن فضاها، شبکه ای از
سیرکولاسیون و مکان های ملاقات غیر رسمی را شکل داده که تماس حیاتی بین کارمندان
را در یک جامعه‌ی علمی فراهم آورده است.
ترجمه شده از http://www.hopkins.co.uk/